Özlemin Kaldı Yüreğimde Şiiri - Serpil K ...

Sen şimdi uzaklarda, hüzünlü bir şarkı gibisin kulaklarımda.
Ne sesini duymazlıktan gelebiliyorum, ne de unutabiliyorum.
Bırakıpda beni uzaklara giden sendin, gidişin yüreğimi kor gibi yaktı; hâlâ her gece sızlatıyor.

“Dur” desem de kelimeler durmaz, taşar içimden.
Kalemim sensin, mürekkebim de sensin; her satırda sen varsın.
Uçamayan yüreğime kanat oldun.
Konacak dalım da sendin; sığındığım tek limanda sen.

Yağmur yağdığında başımı koyduğum sığınaktın.
Uykum geldiğinde sarıldığım yorganımdın, nefesimdin.
Üşüdüğümde içimi ısıtan, sessizce yanan sevgimdin.
Hayatla kavga ederken, hüzün ve gam içindeyken
Sen tutup kaldırırdın elimden; şimdi yoksun.

Beni ben yapan sevdan vardı yanıbaşımda
Korktuğum geldi başıma ve yalnızlık buldu beni.
Ben sen olmuştum olabildiğince sende.
Ellerimi bırakıpta gittin; şimdi sessizliğin soğuk haykırışları var.

Özlemin var şimdi gözyaşlarımın suskunluğunda.
Yalnızlık yüreğimi sarıyor ve her köşeyi dolduruyor.
Açıp ellerimi, dualar ederim yüce Yaradan’a.
Tertemiz duygularımın sonsuzluğunda seni anmaya devam ediyorum.

Keşke tanıştığımız o günlere geri dönebilseydik.
Bunca acıyı tekrar yaşayacağımızı bilseydim,
Yine de severdim seni bütün acılara rağmen.
O güzel gözlerine, yüzüne tüm kalbimle gülümserdim.

Kaderimiz senin ellerindeydi,iki dudağının arasında saklıydı.
Oysa güneşin batışını izleyebilirdik bir ömür boyunca.
Gitmeyi sen seçtin ve kendi ellerinle biçtin kefenimi.
Zamansız bir rüzgâr estirdin ayrılığın acısını içime.

Beni öksüz, yetim bir çocuk gibi bıraktın yapayalnız.
En çok sana nazlanırdım; bir çocuk gibi şımarırdım yanında.
Şimdi yüreğim ayazda, ama yazdıklarım belki bir gün sana ulaşır.
Belki o zaman anlarsın; sadece kelimeler değil, yüreğim de sana sesleniyor.