Özlemin eli varmış çocuk...

.

yangın saysam
kavrulma
thebaili pindoras değilim ki
iskender dokunmasın bana
sızılar tutuyor elleri
sevmeli bu iklimlerde şairleri
biz hasret gülen yüzlere
bir hasret yaşadık sevgiyle
tutulan aşkmış
harf yetmeyen dizelerde

| ağladıkça yeşermiyor düşen yaprak usta |

zalim türemiş ovada
kavuşsak dilim dilim
kesilir susmaz
ha etim
ha konuşmam
gittin son günler
durmam bende
yaşamam
yangını mı saysam
tutuşan kalemim acemi
görmedim böyle eziyet
roma yandığından beri

| bize ne oldu usta.. hani kitaplarımız olacaktı |

mesela bir adam
küsmüş kadına
küsmüş canının bedeli maaşına
ölü kurşunlarda
öldürüyor çocukları

dizini çekmiş kendine
hedef küçültür mermiye
teni ayakları nasıl çıplak
içim bir an
içim üryan
böyle gider mi mermi
terk eden sevgi gibi
dert sayıyorum her birini
sulandıkça açılan yara
ömür terk ediyor beni

| cinayet saati bu mu usta |

yüzbin ölmüş
demokrasi tahtında
açılmaz mı
haksızsa kurşun
açılmaz mı yara
su ver çocuk
su ver usta’ya

| birer birer, biner biner ölüyoruz usta |

güzel ölüyoruz
baka baka
dünyanın aynasına
ve afrika
renkli kumaşlarıyla gülüyor bana
ve güney amerika
at eti yiyor tavalarda
güneyim tutuşuyor
açlığın doymazlığıyla
bana kan
onlara para

| kum gibi çoğuz usta |

kavuşmaz yaralarımın yakası
kaç çocukla doyacak bu açlık usta
bana anlatma
düş usta beyaz sayfalara
arabeskmiş ölüm nedenleri
mısra düş ve mektup eyle gölgeni
bir bağırma usta
ses bırak bunlara

| gururla bakalım usta dünya‘ya |

okulum yandı
kara tahtam
dişlerim döküldü usta
sütten baska içmem
uykum bölündü
düşmüşüm mide boşluğuna
deniz görmedim ben usta
denizi anlat bana
yusuf’u anlat hangi kuyuda
ya hüseyin usta
hangi kılıcın altında
can veriyor bu topraklarda

| yalanda olsa anlat usta |

dört duvarım resim
çocuğum çizmiş
ben gülerim
çizmiş işte güvercinim
babam sensin diyenim
dört yanım öldü usta
anam
babam
ben usta
kendini görmediğim o’da

| ölüm dörtlüğü usta |

her bahar
birkaç kuş daha doğarken
dünya tutuyor beni
hırs kaplıyor
yaşamak düşüyor koynuma
gül dikiyorum mezarlara
kırmızıdan hatıra
mum yakıyor
dualar ediyorum insanıma
sarılırım ayrıldıklarıma
elim mum sönmesin etrafında
boş bırak avucunu
dünya çiz usta
parmak uçların dokunsun
mum uyusun usta

| özgür çağrı yalnız mı usta |

unutmuyorum
bakır kaplarda
çorba tutuyorum
zemheri gelir buralara
özlersen bekleriz
soğanımız var koynumuzda
filizlenmiş can’a karşı
sesi var
duyar mısın
dal tutmadan yetiş
sabır kalmadı
can gözü hala yolda
diğeriyle mavi dünya

| sabır kalmadı usta |

büyüyorum
farkını tutmuşum ömrün
aç kedi saydım
kuyruğum onda
ip boynumda
alacaksa alsın yeter
iç unutulmaz darda

| yeter bu kadar usta |

cin çalarken
oynayanlar var usta
delirmiş putlar
eğlence kapıda

| saza niye gelmedin |*

son gülenlerin sözüyle
merhaba

15 04 2005 / kendine yazılan notlar
Kural..dayatma..ve yanmayan ışığa