Özlemin Çocuğu Şiiri - Mehmet Koca

nasıl huzur içinde ve üzülmeden gidebilirim
hayır, ruhum yara almadan bu şehri terketmeliyim
karanlık duvarlar arasında acı dolu geçen uzun günler
yanlızlık içinde uzun geceler
kim acıdan ve yanlızlıktan pişmanlık duymadan buradan kopabilir
bu caddelere ruhumdan o kadar çok parça saçtım ki
özlemimin o kadar çok çocuğu bu tepelerde çıplak dolaştı ki
sıkıntı ve ızdırap çekmeden onlardan kendimi ayıramam
bu gün üzerimden çıkardığım bir giysi değil
kendi ellerimle yırttığım derim, kabuğum
geride bıraktığım bir düşünce değil
açlık ve susuzlukla tatlandırılmış
bir gönül...