Özlemim(,) İstanbulum

Ne kadar susamışız hayata
Hani kedersizliğe, tasasızlığa.
Bir renkte binbir renk görür
Bir çiçekten binbir koku alırdık
Ne kadar özlemişiz özlememeyi
Ve ne kadar sevmişiz hatıraları.

Şimdi İstanbullu günlerden geriye kalan;
Seninle ve sensiz yaşadığım bir kaç anı,
Bir kaç hüzünlü şarkı,
Ve aydedenin gözyaşları.

Bilmezdim eskiden;
İstanbul'da dertlenilmezmiş
Pişmanlık duymamalıymışım orada yaşadığım bazı anlardan
Hep gülmeli ve hiç ağlamamalıymışım
Kederin ne olduğunu asıl şimdi anladım.

Benimsiniz sanmıştım ikinizi de
Oysa bilmeden satmışım sizi serseri düşüncelere
'Özlem' istemiştim özlem buldum
Ben buradayım, özlem yanımda
Siz oradasınız, benden habersiz mutluluğun yamaçlarında.

İklimi başka buranın
Havası çok değişik.
Kar yağmuyor bu şehirde
Yağsa da nafile;
Kar yağdı mı Sultanahmed'e yağacak,
Kar yağdı mı Çamlıca'ya yağacak,
Kar yağdı mı Beyazıd'daki güvercinlerin üzerine yağacak,
Kar yağdı mı o güzel saçlarına yağacak.
Yağmur bile öyle anlamlı değil.

Hatırlıyor musun yüksek seste dinlediğimiz şarkıları
Ve yüksek şiddetteki duygulanmaları.
Gereksizmiş üzülmek,
Gereksizmiş çaresizlik,
Gereksizmiş ağlayamamak bile.

Sen belki bilmiyorsun ben hep İstanbul'dayım
Güneş'le beraber doğuyorum
Güneş batıyor, Ay oluyorum
Ve seni izliyorum balkona çıktığın zamanlarda.
Sen belki bilmiyorsun;
Seni çok özlüyorum,
Seni hala seviyorum.

(Aydın/2005)