Özlemek veya ölmek... Şiiri - Mehmet Ziya

Ansızın aklıma düşüyorsun ve…
Yine uzuyor gece,
Defalarca, yine ve yine sen…
Ne geceler geçti böyle senle…
Seni bulmak zor değil,
Bazen ellerini, bazen kokunu hissediyorum yastığımda…
Bazen, delice; çılgınca bakışlarını özlüyorum…
Gözümün önüne geliyor, yolda usulca yürüyüşün,
Ansızın bir şarkının içinden çıkıyorsun karşıma,
Bazen bir şiirde kara gözlerin…
Defalarca tamamlamadan bıraktığım şiirlerde,
Gözlerini, ellerini, öpüşünü buluyorum…
Her seferinde daha çok, daha uzun yazmak istiyorum.
Bir gecenin karanlığında ansızın her yer sen oluyor…
Seni düşünüyorum, senle başlayan bir yerleri…
Biçare seni sensiz yaşıyorum…
Buğulu bakışlarınla dalıp gidiyorum,
Kalemi aldığımda elime saçların dolanıyor avuçlarıma,
Yağan yağmurla sen düşüyorsun kirpiklerime,
Sönen sigarayı son kez sen diye çekiyorum içime…
Açan bir gülü sen diye kokluyor,
Geçtiğin yolları senle beraber yürüyorum…
Ellerini tutuyorum sanki çakmağı her elime alışımda…
Böyle her yerde, yer şeyde seni yaşıyorum gizlice,
Aydınlıklar karanlığa, karanlıklar aydınlığa dönüşüyor bazen,
Gece uzayıp gidiyor, hep seni düşünüyorum…
Yanına gelmek, sarılmak, saçlarına dokunmak, öpmek…
Sımsıkı sarılmak, koklamak, sesini duymak istiyorum,
El ele birkaç adım yürümek istiyorum…
Belki bir çay içmek…
Ne çok şey istiyorum senle başlayan,
Senle biten…
Biçare seni sensiz, seni hayallerle yaşıyorum işte…
Uzadıkça uzuyor gece,
Bir uykusuzluk birde hasretin çekilmiyor,
Seni alıp yanıma dalıp gidiyorum uykulara…
Bu seninle kaçıncı rüya,,,
Uyanır uyanmaz yaktığım sigaranın dumanı sen oluyor,
Güneş doğuyor yeni yeni, ortalığa bir sessizlik hakim,
Aynı sende ki suskunluğu hatırlatıyor bana,
İşe giderken, kaldırımlar sen, yollar sen…
Aklımda sen,
…
Masamda resmin, gülümsüyor…
Siyah hiç kimseye bu kadar çok yakışmamıştı…
Gülüşünle ölüyorum,
Susturuyorum içimde ki çığlıkları,
Ee! Karakız!
Bir gün bende ansızın çıkarsam karşına, Şaşırma!
Sadece sus ve sarıl istersen…
Şair dediği gibi “ Özlemek, ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk…”

20.04.2012