Ozlemek ve ozlemek

Özlemek, özlediğin şeyin geri dönmesini ummaktır;
ve umut, kapının önünde ışığı açık bırakmaktır.

Bir istasyonda bekler gibi
trenin sesi uzaktan duyulur da gelmez,
sen yine de bileti cebinde düzeltirsin,
sırtını soğuk duvara değil, içindeki sabra yaslarsın.

Bir bardak çay koyarsın,
buharı yavaşça incelir,
fincanın kulağında sessiz bir soru kalır
burada mısın.

Pencerenin çizgisinde gün uzar,
akşamın rengi camın üstünde koyulaşır,
kuşlar çatılara konar
sen, göğe asılı bir cümleyi tamamlamadan beklersin.

Özlemek, posta kutusuna atılmamış mektuptur
zarfın ağzı açık, kelimeler içeride sıraya girmiş,
gönder tuşu yoktur ama adres bellidir,
adresi bulmayan posta, kalbin rafına kaldırılır.

Bir sokağın köşesinde tanıdık bir koku gelir,
limon, yağmur, eski bir sabah,
o kokuya yüzün dönünce anlarsın
hatıra bile yürür bazen senden önce.

Umut, perdeden içeri giren en ince çizgidir,
toza değer ve toz parlar,
işte orada minik bir yer açılır
dönüşe değil, dönüş olasılığına.

Özlemek, isimlerin gölgesine su taşımaktır,
susuz kalan harflerin yanına oturup
bir süre hiçbir şey dememek,
susmayı bir dil gibi kullanmaktır.

Umut, anahtarı kapının önüne değil
içinin avlusuna bırakmaktır,
gelen olursa bulsun, gelmeyen olursa
sen yine de avluyu süpür, bir çiçek sula.

Özlemek, kalbin en iç odasını havalandırır,
pencereleri açar, eski tozu silkeler,
içeriye bir sandalye daha koyar
gelirse iki kişi oturulsun diye.

Umut, gelmese de gününü kurmaktır,
aynı saatte aynı yürüyüş,
aynı fincan, aynı dua,
yenilgiyi değil ritmi büyütmektir.

Ve akşam çökerken
adını fısıldarsın, uzaktan bir yankı gelir,
yankı senin sesindir ama başkasına benzer,
işte orada anlarsın, özlemek bir aynadır.

Ayna, dönmeye niyet eden ile etmeyeni ayırmaz,
sadece yüzünü getirir önüne,
yüzünde bekleyene yakışan ince bir ışık varsa
umudun da yerini bulmuştur.

Sonra usulca şunu söylersin
dönerse yol hazır, dönmezse ben hazırım.
Çünkü özlemek, kapıyı açık tutan sabırdır
umut ise içeride iyi kalmanın sanatı.

Gece biter, sabah gelir,
sen perdenin ucunu aralarsın,
döner mi bilmezsin
fakat şunu bilirsin
özlemek, geri dönüşün değil
insanca kalışın uzun nefesidir.