Özlemek Şiir'de Ölmek Şiiri - Sümeyye Ka ...

Kendini soldurmuş bir rüzgara aralanıyor gözlerim
Serin bir kıyıya vuruyor
Ben ateşle suyu karıştırıyorum
Hafızam tedirgin
Galiba seni hatırlamaktan korkuyorum
Gözlerim açılıyor gündüzlere
İçimdeki geceyi sonlandıramıyorum
Bakışlarımın değdiği yerler keder yükleniyor
Duygularım yürekten ele geçiriyor
Ben engel olamıyorum
İnan bana, yerimden kalkamıyorum
Sanki omuzlarımda taşıyorum dünyayı
Hem de içime sığdırmışım dünyayı
Dağlarım parçalanıyor boğazımda
Dağlarım, boğazımda parçalanıyor
Biz buralarda kursak deriz ona
Düğüm gibi kalır senden bana.
Galiba seni hatırlamaya başlıyorum
Sesin ne kadar da uzak kalmış
Yüzün ne kadar da eskimiş
Ellerin çok soğuk olmalı.
Kokunu tam alabiliyorum ama
Gözlerimi kapatıyorum
İçime çekebiliyorum
Belki bilirsin
Ben elime aldığım her kitabın
Önce satırlarındaki avare kokuyu içime çekiyorum
Galiba sen benim şiirimsin
Galiba değil. Sen benim şiirimsin
Satır satır öldün elimde
Kelimelerde ölümünü yazdım ben
Bir kitapta soldurdum varlığını
Sen yine içime düştün yangınım
Öldürdüm kelebeğimi yaşatamadım.
Çiçek açmışsın
Dikenleri kandan boyalı
Rengi gökyüzü kadar karaydı.
Islak bir toprak tutuyorsun çamurdan
Ağlamışsın belli
Özlediğindendir belki.
Başımı kaldıramıyorum isminin ucundan
Ama hissediyorum
Bu karşıda duran dağın bağrı ağlıyor
Eminim bir tek ben duyuyorum
Soluyorum gök'yüzü uzak
Dokunamıyorum, yüreğimde değil biliyorum
Gece olursa yıldızlar acıyı katlanacak
Gün günden ağaracak
Kader kendini kedere teslim ederken
Bu yük kavgamı solduracak
Şairlerin ölümle kavgası varmış
Dün demişti daha bir şair bunu
Ben de şairsem kavgalıyım
Ama değilsem bi'çareyim
Ve serinliği sadece yaradandan diledim.
Gökten yağan gözümden damlayanla birbirine karıştı
Her ikisi de senin toprağını ıslattı
Memleketin olmuş o soğukların kurşunu
Sen serinlemişsin ben yanmışım.
Hasretini limanlarda kaybetmişim
Denizlerde seni unutulmaya mahkum etmişim
Sesin uzak, yüzün solmuş.
Şimdi dönüp arkamı gideceğim
Kalan sesini toprağa emanet edeceğim
Yüzünü birkaç fotoğrafta gizleyeceğim
Ama sen büyüyeceksin, içimde hala küçüklüğün...
En azından artık kalbin kırılmayacak
O biraz daha içimdeki yangını yatıştıracak.
Sözlerimi yine mürekkeplere vereceğim
Yazıp yazıp şiirlerin elinde öleceğim.
Aaaaahhhh
Beni dinle mavi kelebeğim:
Galiba seni çok özledim.