Özlemek Kahrı Şiiri - Enes Furkan Alikaya

Yokuş yukarı çıkmaktan gün yüzü görmedim kısacık
hayatımda.
Ne menekşeler vardı ne güller rengârenk.
Bilmezdim var olmanın kifayetsizliğini, kimsesizliğin
elemini.
Bir yer var uzaklarda, engebeli bir yol üzerinde.
Mecnun edasıyla kat ediyorum o yolu,
Çölün ortasına doğru.
Kilitli kaldı kalp, gizli kapılar ardında bir sonbahar sabahı.
Seher vakti ayazda kurumuş kimliğim.
Yüreğimi ısıtacak bir tebessüm arıyorum.
Sisli bir patikadan geçerken bir iki soluklansam da nafile,
Suya değil sana susamışlığım var benim.
Özlem kana kana içmekti o gülüşlerini tek nefeste,
Bilemedim.
Dimağımda biriktirdiğim anılar yetmiyor dindirmeye
bu kahrı.