Özlemek Benim Gönüllü Şiiri - Kağan İşçen

çirkin yaz sabahlarına sıkışmış kalmışsın
için dışın sigara çöplüğü
yazmak martıların uçamaması demek vapurlu
elinle koymuşçasına bulursun yokluk boşluğunu tesadüfsüz
damak tatlarımı bıraktım seni tanıyalı
hayat sonu beklenen konusu klasik bir filmdir
çocukluğunsuz gazozsuz sarı biletsiz

ben balkonuna çıkarım bakışmaklığımın çok düşünceli
düşünmekten düşüncesiz
düşlerimde düşerim düş kırıklığı nehirlerine
sahi derim caddeleri kıskanırım yalnızlığımdan
işlek bir cadde olaydım geçer miydin acep üzerimden

sabır taşını çatlatır ağustos vedası kendine dahi ezik
üzüleceksin de anlamayacaksın bir ömrün nasıl boşa gittiğini
kış aylarının neden gri mutluluk olduğunu keşmekeş
dahil olduğum acılı tüm kavramlarda adın olacak bir an gelecek ki
durmam gayrı ülkem olmuş ayrılığım yeryüzü öyküsüzlüğümde

leyleklerin göçüne kahırlanan çocuk değilim ki
ayrılığını unutayım bir ömre sığınarak beyaz bulutsulu
olmazsa olmazlarımda düğümlenmiş iplik inadı
limansız kıyılarının körebeli
aç kapıyı bezirgan başı dedim bilemedim sorunu
elbette dedim özlemek benim misyonumdu gönüllü