Özlemek Şiiri - Yavuz Selim Sabbah

İnsan sabretsede alışamıyor.
İçindeki hasret ile yaşıyor.
Binbir türlü engelleri aşıyor.
Her duyguyu yaşamaktır özlemek.

Göçmen kuşlar yurtlarına dönecek.
İki aşık birbirini öpecek.
Sevgiliye ilk kez gül verilecek.
Umut ile beklemektir özlemek.

Düşlemek gibidir belki birini.
Bilmezsin belki ölümü dirimi.
İçini üşüten bir sızı gibi.
Hayal ile avunmaktır özlemek.

Belki bir duyguyu yarım yaşamak.
Bir engele takılıp aşamamak.
Hergün bu duygular ile yaşamak.
Son kez daha istemektir özlemek.

Düşlediğin günler bir daha gelmez.
Kuruyan ağaç yeniden yeşermez.
Mazideki anılara gidilmez.
Sevgiyi yarım tatmaktır özlemek.