içine hapsolmuş ağlayan bir çocuğu susturamamak gibi bir şey ÖZLEMEK...
ÖZLEMEK, sustukça içinde çığlıklar atar...nefes almak dünyanın en büyük yükü gibi gelir sana...özlemiyorum derken, bir şarkı, bir film yada bir parfüm kokusu tetikler özlemini...
usul usul yağmur yağmaya başlar sokaklara...pencereden dışarıya baktığında için üşür...dudağında tatsız bir gülümseme ve ağlayan bir çift göz kalır senden geriye...sonra ağzında tanıdık bir yalnızlık şarkısı takılır...düşünürsün kim söylüyordu bunu acaba? ...
ÖZLEMEK.................! işte böyle...
20.10.2005 (A)
Şafak KocabıçakKayıt Tarihi : 11.11.2016 09:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"özlemek işte böyle"
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!