Özlemek Şiiri - İbrahim Yılmaz

Özlemek hayatın anlamını tanımlar
Onu düşündükçe acılar çöker içine
Akşam olunca perdeler yüzüne kapanır
Ağlarsın, çırpınışların nafile
Ruhun aşkın depremleriyle sarsılır.

Yollarına baktıkça, kalbin yorulur
Gözlerin bir iç deniz olur,
İçinde paramparça bir gece büyür
Dudakların mıhlanmış kalıplara dökülür,
Hiç bir şeyi anlatamazsın gamlı mehtaba
Anlarsın ki o sevgili çok uzaklarda.

Kalbini hiç bir kalıba dökemezsin
Lav nehirleri akar ruhunda
Eğer o sevgili yoksa yanında.

Bir okyanus olur zaman
Karanlık sulara gömülürsün
Çırpındıkça batar gemilerin
Varlığının bir anlamı kalmaz
Eğer aşk seni kucaklamıyorsa.

Güneş gibi yakar ellerini hasretin özlemi
Aslında özlenen sensin ey sevgili
Aşka sitem edemem
Onsuz nasıl yaşar bu gönül
Ruhunu talandan aşk korur ey sevgili.

İbrahim Yılmaz

Akçay - Ağustos - 2014

------------

to miss

Yearn to define the meaning of life
Just thinking about her pain into crashes
In the evening when the curtains are closed face
You're crying, wriggling futile
Over the soul is shaken by an earthquake.

Eyes would be an inland sea
The way you look while waiting for him to
Shattered in one night grows
Lips to die nailed returns
You can not tell anything to star moonlight
Do you know that dear too far.

Do not put it into a mold to your heart
Rivers of lava flows in the spirit
Besides that if you, dear.

Becomes an ocean of time
Are embedded in murky waters
The ship sunk by struggles
There is no sense of the presence of
If you love hold you.

As the sun burns the hands of longing longing
In fact, beloved, O you who missed
I do not love my
How could I live without it these hearts
Preserves the spirit of love, O beloved of plunder.

Edremit - August - 2014