Özleme Gel ki Düştü

Mihmanım can sunduğum, gönül Ona hediye
En son dediğim sultan, evvelin ilki düştü
İmdat diye bağırdım, sevenler nerde diye
Ben tükendi sanırdım, önüme yılkı düştü

İnsanlık can çekişir, insanın benzi soluk
Medeniyet can alır, kan akar oluk oluk
Geceye kilit vurdum şafaklara yolculuk
Aklıma Ay yıldızlı bir turan mülkü düştü

İnsan takdir edilen bir hayatı yaşıyor
Asi gönül sevdanın yarasını kaşıyor
Herkes her gün kendinin cesedini taşıyor.
Saf saf ettim eledim, bir şahbaz Dikli düştü

Şu gökyüzü özgürlük, yıldızım var ayım var
Bir sevdalı gönülden başka acep neyim var
Ardımdan konuşanın hayalinde payım var
Aşk ile bağlıydı da aklına tilki düştü

Hayaller mi tükendi, umut mu istikbale?
Yok dedikçe kaleli, dile dolandı kale
Gönlüme Keçikaya, bahtıma Akçakale
Kaderime, hasretlik dilime ülkü düştü

Dünyayı kucakladım çalıştı münkir nekir
Geçmişim geçti gözden, hayaller yandı bir bir.
Susup da ağlasam mı, ölümle akar mı kir?
Annem beni çağırır, özleme gel ki düştü