Özlemdeyim Şu Sıralar Şiiri - Ümit Ünal

Akşamından sabahına kaldığım kadın..
Gözlerinde ve utangaç gülümsemesinde kaybolduğum..
Mesafelerin anlamını yitirdiği her dakika da.
Ben sana dair alevler yaktım bedenimde ve ruhumda..
[
Arzularımın dizginleri kayıp giderken ellerimden..
Edepsizliğime sığındım..
Bilsen nasılda keyifli bir zamana esir olurduk
Aynı coğrafyanın havasını soluyor olsaydık..
Bir kaç bahar, bir kaç yaz geçerdi sohbet ederek..
Gülümseyerek..

Kavgalarımız olurdu.. buzlu kahve fasıllarımız..
Sütünü az koyduğun kahveden çıkardı küçük tartışmalarımız..
Çocuklarının abisi.. arkadaşı olurdum..
Senin didiştiğin ve bazı bazı seviştiğin adam..
Ben Türkçe'den masallar anlatırdım saçlarını okşarken..
Sen yüzüme söylemekten utandığın en güzel sözleri almanca söylerdin..
Ve ben çaresizce sözlüklerde arardım utangaçlığını..
Hayaller tükenmeden sevgiler bitmezmiş derdi bir şair adam..
Bir şair adam 'insan isterse herşey olur' derdi..
Uzak bir ülkede yanan bir alevin sıcaklığı..
Kutuplardaki bir yüreği ısıtabilir derdi..

Güven denen duygunun iliklerimizden damarlarımızdan eksilmediği bir gecenin sabahında.
Usulca omuz çukurundan öperken seni..
Sen mis kokan sütlü çikolata kıvamında teninle sokulurdun bedenime..
Yüreğime dokunduğun küçük bir sızın..
[
Belki bir gün denk geliriz ümidi yeter..
Beceriksizliğimi bağışla.. sana dair tutkularımı da..
Ben seni ansızın bulup.. kaybetme korkusu ile delice sarılan küçük çocuğum..
Ben..
İstanbul'da bir Ümit'sizlik abidesiyim..
Ben.. sendeyim bu sıralar..
Ben özlemdeyim bu sıralar..

03.07.2017 13:35 / istanbul
Ümit ÜNAL