Özlem Yangını Şiiri - Abdullah Oral

Özlem Yangını

Ne zaman hüznüne kapadıysam kapımı
Bakışlarımın boşluğundan daldılar içime
Ama inat olsun pes etmeyeceğim
Havlu atan ben olmayacağım bu aşk oyununda.

Az sonra
Nehirlerini boşaltacağım gözlerimim
Seni suların önüne katıp
Süreceğim yüreğimin en uzak yerine
Sen uzaklarımda tükeneceksin kendi kendine.

Senin gidişinle tutuşacak yeni aşklarla yüreğim.
Bak yıldızlar dolduruyor gayrı yokluğunu
Üçer beşer girerek penceremden içeriye

Güneşin altında rüzgarı beklemekteyim.
Ya alıp çok uzaklara götürsün-
Bendeki özlem yangın küllerini.
Yada nefesinin sıcaklığında-
seni bana getirsin geriye diye.

Belli ki yine havlu atan ben olacağım-
Bir türlü unutamadın seni….