Özlem Sezer Şiirleri - Şair Özlem Sezer

Her acı kendisini doğuruyor aksi bir nehrin uçurumunda.
Her acıdan yeni bir sen doğuyor.
Başlangıçlar, hep bir sonu tekrar ediyor aslında.
Aslında, sen diye de bir şey yok.
Ete - kemiğe bürünmüş bir alev gibi yakıyor adın.

Mavi bir balığı,
Bir kutuya koydular.
Mavi balık kuytuda,
Kutu biraz ıslak.
Kaderimiydi bilmem
Sanki bir/az yaşamak,

Gül bahçelerine, yeşil vadilere girmenin zamanı geldi artık. Galiba insana bu kara bataklar, bu balçık çamurlar biraz fazla..

Allah’a şükür ki, bu karanlığın ortasında olsam bile, Tanrı’nın nurlandırdığı sevgi yaşıyor yüreğimde.

Şükür ki tutkularım yok beni zincirleyen, öyle garip takıntılarım yok.

İYİ GECELER SEVDİĞİM ŞEHİR...



Kollarına bıraktım beyaz düşlerimi, iyi sakla. Sımsıkı sar hayallerimi, geleceğimi...Tut ki bu ayrılık olmadı, yaşanmadı hiç. Sevgilerim yarım kalmadı sabahlarında.Dost yüzlü aydınlıklara gebeyiz artık, serseri sabahlar doğacak ikimizden. Asi güneşlerle ısınacağız sonra..
İYİ GECELER SEVDİĞİM ŞEHİR...

Geriye dönüşün en çıkmaz sokağıydın sen,
Yüreğe geçit vermez aşk sığmazdı yoluna,
Geldim...
Adımlarımı kaybettim sende,
Yurdumu, sıcağımı, kucağımı,
Susuz, topraksız kaldım.

Sevdanın görmüş ve geçirmiş
Öbür yarısıydın sen,
Susardın gecenin sessizliğinde,
Yalnızca ismin konuşurdu.
Affetmezdin hiç.
Yolu aşka düşen herkes acı çekmeliydi sence,

Gül kurusu sabahlarda uyandım yokluğuna,
Asi nehirleden geçmişim,
Ortalık hala ayaz,
Zifiri karanlık bir günaydın çekiyorum hayata,
Yoksun,
Yine yoksun,

Hani şu kendini saklama çiçekleri, küstüm otları var ya; onlar gibi işte…

Kırgın gururumu sulayıp duruyorum. Saklıyorum sizden.Nasıl kırıldığını,nasıl kanadığını görmeyin istiyorum. Nasıl yenildiğimi belki. Bu belkide çevremdeki duvarları yıkıp, birinizin içeri sızmasıyla sonuçlanacak.

Bahçeme, yaralı bahçeme girmeyin istiyorum ve sırf bu yüzden, defalarca sınırlar çiziyorum acılarımdan… Kutsal mabedim sanıyorum?

Sustum,
Yangın yeri gönlüm acıdı oğul oğul,
Yitik, öksüz kaldı herşeyim,
Yine de,
Sustum.
Ben olmaya yetmedi sensizliğim,

Ellerini uzatıp yırtılan göğün penceresinden,
Islak bakışlar gönderdin,
Öpüp aldım, göğsüme yasladım gözlerini,
Gece bitmişti,
Gün ağarmaktaydı sensiz,
Yakılacak bir sondu aşk artık,