Özlem Savgısı Şiiri - Hayrettin Taylan

Keyfe giyinik gürültülerle koşuyor özlem savgısı
Çılgın hayfın son hecesine ekledi beni yalnızlık
Fışkıran bir hayalin “ den “ halinde çekimlendi beni arzular
Havada uçuşan gitmelere benzer gitmelerim
Gidiyorsan git diyemedim kelebek vadisindeki güneşine
Orada ölümcül öpücükler derlenmiş bensizlikten..
gözyaşlarıyla gidenlere destan yazan lekeli bir vicdaninin ummanıyım
sebepli ve sebepsiz her acıya yazıldı dalgalanışım
kaldım sana kalıntılardan alıntılar alındı bana
ahenksiz bir aşk cenderesinde teğet geçti gelgitlerim
gelmen için için işlendi içinlerimde
sevmen için seviler büyüdü Leylalar vavında
kalman için kumrular kopyalandı bağlanma mumyalarımda
gel demeni bekleyen gelgeçli bir dervişin postuna büründü halim
gayrı yeni bir iklimsin iliklerime kadar ilgi sağanaklarında
hazanlarımın son yaprağına seni yazdım yeni bahar olarak gel
bir kırk ikindi yağmurunda ıslansın tüm dünyam
beni alsın sellerin başka ellerin güzeli değil
sonra kurut beni kurtarılmış Kudüs kadar kutsi istemlerinde
sonra sarıl ayıp değil bunlara bizden sıcak yaza hasattır
biraz da öp özlemeğim meleksi hislerinden
ha biraz da kal yanımda yangınlarıma damla damla
sonrası kavuşmanın algısıdır sevmenin çalgısıdır yaşamanın aslıdır
suretlerine “olur “ demeyen bürokratik olmayan senliliğin salgısıdır bekleyişim