Özlem Olgaç Şiirleri - Şair Özlem Olgaç

Bir çiçeğim vardı gönül bağımda,
Daha gonca iken soldu ne yazık.
Fırtınalar esti karlı dağımda,
Cümle dertler onu buldu ne yazık.

Pınarı kurudu, seli mi kaldı,

Aşkın cermesini çekmek kolay mı?
Bu sevdaya layık olmak gerekir.
Derd ile divane gezeyim dersen,
Gönülde ateşi bulmak gerekir.

Eziyet ettiler tendeki cana,

Aşkı arzulayıp erişmek gerek,
Ağla deli gönül Mevlâ' ya ağla.
HAKK'ı bir bilip savaşmak gerek,
Ağla deli gönül Mevlâ' ya ağla.

Görüneni görmek hüner değildir,

Yıllar yılı yüreğimi,
Dağlayarak dolandırdın.
Dertle dolu bu gönlümü,
Ağlayarak dolandırdın.

Hayatta hep sitemi var,

Bülbülde bulunan bu yanık seda,
Elbette HAKK' tandır gülden değildir.
İnan ki özümden bağlıyım sana,
Sevgim gönüldendir dilden değildir.

Yok bu sevdanın geriye dönüşü,

Mevlâ' ya secde ettinse uzak değil yakındasın.
Mürşide biat ettinse, benliğin terkindesin.
Benlik arını atarak, kurban idi İsmail,
Nefsin putunu kırdınsa, İbrahim çarkındasın.

Sabır yolunu seçersen, Eyyub' la dermandasın,

Şu fani dünyada gonca gül gibi,
Açmadan bağında soldu bir ceylân.
Kaşın yay eylemiş kipriğin hançer,
Ok vurdu sinemi deldi bir ceylân.

Aşkıyla gönlümü buldu bir yaren,

Susayan toprakla hasret giderir,
Mevsimden mevsime götüren yağmur.
İşlersen toprağı mahsülü verir,
İnsanlara rızkı getiren yağmur.

Kimi fırtına sele can verir,

Sayısız dertlerde gönlüme sığmaz,
Umudum kalmadı özden usandım.
Şafak olmayınca güneşi doğmaz,
İkrarsız verilen sözden usandım.

İsterim bunları tutup haşlayım,

Bendeki tecelli bendeki kader,
Kendimi kendime dargın eyledi.
Ayrılık içimde feryatlar eder,
Vefasız birine vurgun eyledi.

Karlı dağlarından aşamaz oldum,