Özlem Olgaç Şiirleri - Şair Özlem Olgaç

Yitirdim ceylânı nereye baksam,
Arayı arayı bulamıyorum.
Aşkına düşeli Kerem' e döndüm,
Yandım elde sazı çalamıyorum.
Alınyazım buymuş silemiyorum.

Artık karlar yağdı benim başıma,
Merhamet etmedi gözüm yaşıma,
Dertli yazın benim mezar taşıma,
Felek vurdu kırdı kolumu benim.

Şu dünyanın vefasını görmedim,

Eğer bir güzeli meth edeceksen,
Uğrunda dağları yar da öyle yaz.
Güzel mi,çirkin mi fark edeceksen,
Bir kaç gün yanında dur da öyle yaz.

Sanma ki güzellik boyadan olur,

Kapandı yollarım kesildi çarem,
Çile ağlarını ördü kaderim.
Hayat denen tozlu yolda tek parem,
Mahkum etti beni gördü kaderim.

İnsanlık kederden gamlardan bıktı,

Yine yüreğime bir ateş saldın,
Yanar ciğerlerim tüter ey bülbül.
Güllerin kurudu figana mı geldin,
Benim derdim senden beter ey bülbül.

Kanadın var uçar,gezer durursun,

Doğru söyleyenin hiç yeri olmaz,
Yalandan gözüme hoş olan dünya.
İnsanın insanda sevgisi kalmaz,
Zevki âlemiyle boş olan dünya.

Çiledir, hasrettir aşığın yolu,

Allah' ım beni kulların,
Malına muhtaç eyleme.
Dert veripte dermanımı,
Kuluna muhtaç eyleme.

Senin sevgin daim bende,

Yeni ilâç bulduk diyor tabipler,
Lokman gibi melhem sürse ne çare?
Son nefeste HAKK' ı demezse diller,
Bülbül gibi dilin varsa ne çare?

Milyarın olsa da rızkını yersin,

Mevlâ' nın emrini yolunu tutmaz,
Mümin kullarında iman ne der?
Düşün ise Aşık Kaptan-ı deryaya,
Acemin elinden dümenler ne der?

'Aman' tuz basarsın derin yaraya,

Ey virane gönül gel derde yanma,
Sinene koydular yara çaresiz.
Çıkar pulda sevgi boş imiş sanma,
Ecel gelir bulur sıra çaresiz.

İnsanlık tükendi riyakâr doldu,