Özlem Duymasın Şiiri - Uğur Musab Şahin

Köyümüz küçük, susuz bir köydü.
Sulama göletiyle büyüdü.
Giden köylülerin, kimi döndü,
Kadın geçmişe özlem duymasın.

Her evde en az, beş çocuk vardı,
Bak üç görümce, üç elti kaldı,
Kimi mala bakar, süt sağardı.
Kadın geçmişe özlem duymasın..

Kiminin işi, yemek, temizlik,
Kimi çapa alır, sırf çiftçilik
Babam çoban, Amcam meyvecilik.
Kadın geçmişe özlem duymasın..

Çocuklar durmaz, öküz güderdi
Ya keçilerle dağa giderdi.
Ninemse eşekle su getirirdi.
Kadın geçmişe özlem duymasın..

Bozkırda gezer, koyunlarımız.
Süt, peynir yapardı halalarımız,
Tarhana döker, bacılarımız
Kadınlar geçmişe özlem duymasın.

Dedem döven dişler, bağa bakardı
Annemse, halamla salça, yapardı.
Diğer amcam kırda, tarla sulardı,
Kadın geçmişe özlem duymasın..

Köyde sülale, bizden farksızdı,
Koca köydense, dört aile kaldı.
Köyde tarlaları, ağa aldı.
Kadın geçmişe özlem duymasın..
2024