Özlem aşındı, mevsim döküldü içime,
Bir rüzgâr gibi savruldum eski biçime.
Zamanın kıyısında sustu takvimler,
Bir yokuşta kaldı çocukluk izimler.
Kime ne özür, kimden ne vefa,
Bir boş çuval gibi doldu heva.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta