Özlem Şiiri - Tahsin Piliç

Hoşluklar getirmiştin,suskun gecelerime.
Görmesemde yüzünü,tutmasamda elin
Bir sen yaratmıştım hayalimde
Seni senden habersiz.
Bir ben olup,içime doğmuştun
Sen benden habersiz.

Sevmek güzel,sevilmek güzel
Özlemek çok daha güzel.
Özlemdir sevgiyi büyüten.
Kerem'i dağlara süren
Aslı'ya duyduğu aşkın özlemi.
Ferhat'a dağları deldiren,
Şirin'e duyulan kavuşma özlemi.
Ya Mejnun,
Mejnun Leyla'sının aşkıyla yanarken
Çöllerde kavrularak mejnunluğunu yaşadı.

Eh be güzelim;
Eğer ben,
Zıkkım olası rakı kadehinde
Her defasında seni içiyorsam
Parmaklarım arasına kıstırıp
Dudaklarımda,bir hışımla çektiğim
Cıgaramın dumanını hayaline üflüyorsam
Sana duyduğum aşkın özlemi.

Biliyorum,şu an yanlızda değilsin
Hemen yanıbaşında
Belkide baş ucunda
Belkide koyun koyuna,sarmaş dolaş
Bir beden,bir nefes
El ele,kol kola,dudak dudağa
Bensiz yaşarken beni,
Ben ise tek başıma odamda
Sensizliğini soluyorum
Ne bir ses ne bir nefes.

Sonra sarar bütün benliğimi sensizlik
Çöker üstüme
Sana duyduğum özlemin kabusu
Kapatır gözlerimi,ağır ağır
Göz kapaklarıma çöken ağırlık
Koparıp ruhumu bedenimden
Götürür sonsuzluğa.
Tabusuz,yasaksız,özgürce yaşamak için seni.
Sen benden habersiz
Ben senden habersiz.

(Haziran-2010 GÜLLÜK)