Özlem Şiiri - Berrin Güneş

O eski mahallemin arnavut kaldırımlı taş sokakları
nerde şimdi?
Renk cümbüşü içinde güne merhaba diyen,
mis gibi kokan balkon çiçekleri,
Köşedeki fırıncıdan yayılan sıcak ekmeğin kokusu,
Çocukların havada yayılan neşeli sesleri,
O zamanlar kuşların bile bir başkaydı kanat çırpışı.
Nasılda özlemle eskiyi yad ediyorum.
Yaşadıklarım bugünü terk edip,düne taşınıyor.
Bir daha o anlarımı yakalamak ne mümkün!
Eski mahallemin insanlarını, sokaklarını, havasını arıyorum,
geçtiğim her sokakta.
Mahallelimde bir başkaydı; sevecen,candan.
Evdeki bir ekmeğini senle seve seve paylaşan,
sıcak sohbetlerle kurulu akşam sofraları,
içilen köpüklü kahveler,ardından bakılan fallar.
Şen şatraktı mahallelim.
Nerde şimdi o içten gülen ışıl ışıl gözler,
cana yakın sevgi dolu yürekler,
bir bir yitirildi bu değerler.
Nerde o eski mahallemin insanları,sokakları,havası
Özlüyorum tüm eskide bıraktığım o güzel anları...