Özlem Şiiri - Adnan Durmaz

Özlem

gül üşür
ben yanarım
tül bulut
silemez yüzümden kederi
umut acır- umut kanarım
ısıtamaz içimi ufktumda solgun güneş
düşlerim diken üstünde
bir gülüşün kaldı
gülüşün
dağ dağ dağlayan ateş

kördür gece
ellerim kollarım kırık
özlemin çıban kesmiş bağrımda
acı bu
yürek kavlarım

uçamam
kanadım yanmış gamla
kan sızar
umut sızlar
gözlerim alışamaz karanlığına
gül açar
ağlarım yokluğuna
gecenin yanaklarında yıldızlar damla damla

ve gün solar uzaklarda
bekleyişin deli suyu sürükler yüreğini
için için yanarsın
şimdi gövdesini
taştan taşa hışımla çarpan
bu deli yağmurum ben
bu ne demek
sen anlarsın...
94
adnan durmaz,yarın yeniden,gerçek sanat yay,ist