Özlem Şiiri - Hasibe Tülüoğlu

Gel ey kalpleri sükunete erdiren,

Özlemleri dindiren,

Kalbimin acıyan yerlerini tamir eden.

Gitmeyi kaldır da gel.

Ayrılığı söndür de gel.

Gönlü gönle değdir de gel.

Hani yıldızlar uzaktı?

O bile bir göz kapamalıktı.

Dikenler kendinden kaldırmaktaydı.

Hani sokulan hayvanlar bile ayaklanmaktaydı.

Geçmişi bir heybeye atıp da,

Geleceği kucakla gel.

Bahçeleri sevginin,alabildiğine geniş.

Boşlukları bütün açılan kollardan fazlaca.

Sana da yer var huzurda, mutlulukta

Gel küsme umutlara, yarınlara.

Şimdini de al gel,şimdimiz yapalım.