Sen Nereden Bileceksin Şiiri - Kenan Gezici

Kışın gelişini severim sen bilmezsin.
Çocukluğumun; aklıma taht kurmuş şehrim.
Kömür sobamız aralıksız yanar durur.
Sekiz can bir soba etrafında.
Kırk kat giyinişim.
Abimin iki yıl giydiği kıyafeti gizleyen.
Kışın bir o zaman hiç üşümeyen.
Abim cesur hiç korkmaz.
Bir feryadımda yalnız bırakmaz.
Solmuş kazağını giyince.
O hep benim yanımda bence.
O günlerde nedense
Ağır ağır yağar kar.
Bahçeyi sokağı tıkar, boğazına kadar.
Hasta olmaktan korkmaktansa.
Kırılacak ağaçlarımızdır en büyük dert.
Senin için kar yumuşak bir örtü.
Gök yüzünün yere giydirilmiş gelinliği.
Çocukluğumda ekimde yağardı kar.
Birde utanmadan okul dönüşü erirdi.
O günlerde lastik bot giymek için hiç uygun değildi.
Evet ayaklarımız hep ıslaktı.
Ama soğuktan kemiklerimiz dahi sızlardı.
Üşümek titremek bunları bilirimsin
Fırtına, tipi ve bacası titremeyen evleri
Sen nerden bileceksin.
Soğu severim bilemezsin.

26/09/2024