Güneş bile doğarken batacağını düşünmez
Yıkar karanlığı kendini yakar
Irmak olmak gerek derim kendi hayatında
Üzülmez hiç biri denizde kaybolacağım diye
Baksana hep aynı coşkuyla akar
Akşam hem içime doğar hem dışıma
Bir hüzne yenilirim peşin peşin
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla