Özlem Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Nasıl bir dünya kuruyor bu, nerden geliyor
sessizliğin yükü, terkedilmiş bir zihnin izi,
orda mıdır kefareti, açık bir sızı bağışlıyor
kendini, bir de buna bak, ne kapılar açar.

Oluşumun taşan çoşkusu, nasıl da boğar burdan
ötesini, hiç duymadığımız, yağmur sesine karışan
akşamdır, görünürün keyfi, yaklaşan iflasın, kendini
ifşa ettiği, sıkışmış açıklığın giriş kapısı ve kilitli.

Birden çağıldayan geçmiş öykülerin şimdi sancısı,
sarar giderek körelen çevreni, silik bir hatıra, duvarda
gölge, senin olmalı, kalıcı bir özlem de çözülür belki.