1998,İstanbul Bahçelievler
Boş bu evimin odalarını loş sokak lambaları aydınlattı
Koş yine aynı kaldırımın başındayım ben
bak hepsi sana ayrılmış halde kalbimin odaları,
sen bir kurtarıcıydın bir peygamber oldun
Musam,ümmetin bir kişiydi;
Gözümden akan denizi yanaklarımdan ayırdın
Bende rüzgar olup ayırdım saçlarından bir tutam
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Yüreğinizin nefesi sağlık kelâmınızla şiir çağlasın
Yorumunuz güzel olmuş, beğenerek selâmladık.
Her şey gönlünüzce olsun Sn Samet Sergen Durgut bey
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Esen kalınız her daim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta