Özledim sevgilim Şiiri - Serpil Koçar

Sevgilim,

Özledim! Yüreğimdeki sevgili, seni çok özledim.
Son bir kez olsun göreyim o güzel yüzünü;
O yeşil gözlerine bakayım, özlemle…
Kulaklarımla duyayım sesindeki o tatlı ahengi.
Gülüşlerinde kaybolayım… Ne olur gel artık.
Çok özledim seni, dön artık kalbime.

Bak… Zaman hızla geçiyor, yakalamak ne mümkün!
Geç kalmayalım hayallerimize, yarınlarımıza.
Üzülmeyelim sonradan geçip giden zamana…
Vurmayalım kafamızı yerden yere, duvarlara.
Gelirsen olursun zaferim; gelmezsen katilim…
Gel artık sevgilim, ne olur geç olmadan.

Sönüyor yavaş yavaş sevdamızın ateşi;
Gel de harlasın bu ateş, aşkımızla yeniden!
Yansın alev alev, sevdamızla… Sıcacık olsun içimiz;
Sönerse bu ateş, isyan etmez mi bu yürek?
Yanmaz mı kor ateşlerde yokluğunda, hasretle?
Varsa azıcık insafın… Gelirsin sönmeden bu ateş!

Geldiğin günü görürsem eğer çok geçmeden…
Yüreğimde açar ateş çiçekleri, sevgili… Ateş çiçekleri!
Gel artık, sevdasıyla yandığım… Çok özledim seni.
Gonca güller derledim yollarına dökmeye;
Soldurmadan gel… Gonca gülleri… Gel artık!
Çok özledim, beraber yürüyelim elele, bu yolları.

Çok özledim sevdalı bakışlarını, sevgilim;
Yaprakları koparılmış papatya gibiyim, gel artık.
Gel de sevinsin dermansız kalmış şu yüreğim;
Aşkınla derbeder olmuşum, yorgunum artık…
Gel de dindir şu gönlümdeki özlemini, sevgilim!

Ah bir bilsen, rüyalarımda bile seni arıyorum;
Her hayalimde sen varsın, her nefesimde sen…
Duy beni, sevgilim, gel!
Gel ki, özlemim diner, kalbim seninle dolar,
Gözlerim mutlulukla parlar… Seninle, sadece seninle!

Ve bil ki, her satırımı kalbimden sana yazdım;
Her kelime, her nefesim seni çağırıyor.
Sadece senin için, sadece bizim için…
Ve yalnız Allah şahit olsun bu aşka