Özledim- kayan yıldız Şiiri - Ali İbiş Can

Bir gece vakti uyku tutmamıştı.
Pencerenin önüne oturmuş dışarıyı seyrediyorum.
Gökyüzü açık yıldızlar parlamakta,
Hafif bir rüzgar esiyor.
Sanki memleketimin kokusunu getiriyor.
Sonra bir yıldıza takılıyor gözlerim.
Saatlerce seyredip hayallere dalıyorum.
Yalnızlığa, bensizliğe terk edipte;
17 AY 11 GÜN ayrı kaldığım memleketim geliyor aklıma.
Yüreğimi bir heyecan sarıyor.
Hayal ederken sanki onun yanındaymışım gibi,
ANAM, BABAM, KARDEŞLERİM..................
Hepsi tek tek yıldızın yerinde, Gözümün önüne geliyor.
O anda gözümden yaş akıp titremekte olan elime düşüyor.
Saatlerce dalıp kalıyorum.
Yaşamakta oldukları şu anda; bensizliği düşünüyorum, köyümü düşünüyorum.
Şafak vakti meleşen kuzularını, şırıl şırıl akan derelerini,
Sokak ortasında akan; soğuk uzun akar sularını.
İçim çekiyor. Bir yudum içesim geliyor.
O anda sahte bir yutkunuş,
Sanki içmiş gibi oluyorum ama;
Bu su başka bunun tadı yok.
Uzun akar, Tek ışam, Deve boynu,
Tikenli pınar, Reşet, Kumlu dere, Ali pınarı...
Hepsi bir film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden,
Seyret seyret hep aynı yerler.
Seyrettiklerim hayallerden öteye gitmiyor.
Yaşadığım zaman aynı, Yaşadığımız yerler farklı.
Belki şu anda görsem onları tanıyamam, bilemem
Ben yokken oralarda belki de neler değişti neler.
Ben onlara ve o yerlere yabancılaştım.
O yerlerde bana onlarda bana yabancılaştı.
Ayrı iken sanki bir ömür geçti aradan.
Neler oldu? Kimler geldi geçti? Farkına varamadan.
BEN buralarda kendimi değil.
ÖZGÜRLÜĞÜMÜ DEĞİL. YALNIZLIGIMI DEĞİL.
BEN buralarda: anamı, babamı, kardeşlerimi, köyümü, sevdiklerimi ÖZLEDİM
BENİ GÖKYÜZÜNE BAKARAK HAYALLERE DALDIRAN
KAYAN YILDIZIMI ÖZLEDİM.