“Özledim.” deme bana, inanırım. Deme ki “Kavuşmak var; bitti hasretin.” Ölümle hayatı ayıran bu esaretin, deme ki “Bir çaresi var.”, tutar, aldanırım.
Bir kez dökülse dudaklarından “sevgilim…”, bütün adlarımdan vazgeçip bu tek bir sözüne sığınırım. Unuturum ki keskin bir bıçaktır “sevgilim…” Ya yazgıları ikiye böler, ya da saplanır tam kalbine aldanışlarımın.
Yazgım, bir pervâne gibi ateşte yanmaktır “sevgilim…”. Ama sen ey ateş, içinde Züleyhâ’yı aratma bana. Ne sen yakmaktan vazgeç, Ne sana ben Yusuf’tan söz edeyim..
Yazgı/m, iki dudağının arasında “sevgilim…”; ama sen yazı/k etme bana. Acı çekmez ölen ki bir kılıçla, ihânetim öldürür beni, kendime ihânetim.
Tamamını Oku
akıcı cok güzel....
Senin kalemin hep yazsın hiç durmadan hemde, hiç susmasın yüreğinden gelen haykırışların,okundukça yazıların her hikayende bulsun herkes kendini o hikayenin içinde,Sen ölsende ölümsüz olsun yazıların yaşasınlar hayatın içinde,çok güzel yazıyorsun tebrikler bize de okuma fırsatı verdiğin için teşekkürler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta