Özledim Şiiri - Ercan Kurban

Mazi sayfasında dolaştım durdum.
Yaşadığım günlerle bir bağ kurdum.
Acıda, coşkuda esip savruldum.
Yeniden yaşadım hüznü sevinci!

Beni mesrur eden aşkı özledim.
Gönlü tenvir eden şevki özledim.

Ne güzel günlermiş meğer o günler,
Bitmez sanarak yaşadığım dünler,
Çile çekip kavrulduğum hüzünler,
Heyhat ki o demler geride kaldı!

Yüreğime giden bezmi özledim.
Heyacana iten azmi özledim.

Esti geçti, sevdam ve hayallerim.
Bir bir göçtü gönülden sevdiklerim.
Kayboldu canıma can bildiklerim.
Ümidim, hayalim dünlerde kaldı!

Ruhumu okşayan sözü özledim.
Gönlüme ışıyan gözü özledim.

Derde derman olan dostlarım vardı.
Yaşanan anlar ne güzel anlardı.
Dostluğumuz kurumayan pınardı.
Ne yazık o dostluk artık tütmüyor!

Gözüme şavkıyan feri özledim.
Anlıma damlayan teri özledim.

Dili dualı anneme ne oldu?
Kalbim, gönlüm, ruhum hicranla soldu...
Sevdiğim, her şeyim, şimdi yok oldu.
Gönül sarayımda güller açmıyor.

Hâlime hâl olan özü özledim.
Dilime kâl olan sözü özledim.

Hazin ki o günler geri gelmiyor!
İnsan o anların kadrin bilmiyor.
Mazi defterini asla silmiyor.
Istıraplar sevinçler tarih oldu.

Benimi ben eden yâri özledim.
Âhıma âh eden zârı özledim.

Ercan Kurban
01.06.2014/İstanbul