Özledikçe Öleceğim Şiiri - Gürkan Akan

yetim bir çocuk edasıyla yaşama,
mapusluk çeken yüreğimle özgürlüğe,
kurumuş bir toprak gibi yağmura,
kanadı kırılmış güvercin gibi gökyüzüne, kırılacağım...

gökyüzü kızıla boyanacak,
yüreğim yine siyaha çalacak,
desene umutlarımı asmak için urban gerekecek,
yine her zamanki gibi, ağlayacağım...

çeşmeler dudaklarına hasret,
kaldırım taşları adımlarına dargın,
istanbul ağlamaklı, yıldızlar yine darmadağın,
bir hırşımla sevdayla yazdığım bütün satırları, yakacağım...

feragat etmediğin yüreğim gibi,
gözlerinin feri ile aydınlanan gözlerim gibi,
gamzelerini öpmeye doyamayan dudaklarım gibi,
mevsimim gelmeden, solacağım...

kapı çalar da belki gelirsin diye yine eve koşacağım,
odamdaki resimlerinle her zamanki gibi yine avunacağım,
belki ararsın diye telefona yine saatlerce bakacağım,
desene yine seni, özleyeceğim...

ardı arkası kesilmeyecek sigaraların,
ümüğünü sıkmak gelecek içimden yaşamın,
dert üstüne yine dert eklenecek,
bihaber gezdiğim yollarda yine sensiz, öleceğim...

önce kırılacağım,
sonra ağlayacağım,
ne kadar resmin varsa geride bıraktığın yakacağım,
dirhem dirhem acı çeke çeke solacağım,
kül olmuş resimlerine bakıp seni her zamanki gibi özleyeceğim,
ve işte o zaman öleceğim...