Özlediğim Kadar Gel Bana

yorgunum yar! ...
içimi delik deşik eden
yüzünü sokak sokak eriten,
körebe saklanışlarında
sesim soluğum kesildi
sessizliğin şarkısını ezberledi yüreğim...

suskunum yar! ..
sinsi depremler kadar suskun
sarışın bir eylül geçerken yüreğimden
en yaralı köşelerime düşen
yalancı mısralara takma aklımı
azad et kelimeleri ne olur! ...

korkuyorum yar! ..
her adımda tüketiğim bir ömrün doruğundayım
bir adım atsam
çığ düşecek ömrüme..korkuyorum! ..

sensizim yar! ..
kıyılarına vuruyor,
denizlerce çoğalıyor umutsuzluk,
yüzü gülmüyor kimsesizliğimin.
her kaldırıma düşerken gölgen
seni özlediğim kadar gel bana
hanımeli kokun sarsın sokakları
yüzünde söksün şafak
çiçeklensin bu kentin ağlama duvarları
kollarının parmaklığına hapset beni yar....

10.Temmuz.2006