Öznesini ilk kez bulan bir cümlenin
hırçınlığıyla;
Seni Seviyorum...
Sesinin uzağında
yurtsuz bir güvercinim.
Bakışımda gözlerin var,
nefesinden öpüyorum.
Kapanınca ışığın kapısı,
karanlığa uzanır ellerim.
Ah ve Ay etrafında ne kadar dönsem de
hayalinin geçtiği rüyada
bana kim üşüyebilir?
Tüm ağaçların dalları kırılıyor bahçemin.
Özlüyorum işte Seni...
Yaprak, tüm sırrını bağışlamasa toprağa
rüzgâr boşuna...
Ve unuturum saniyelerin uzunluğunu
kalbim adını mırıldanıp durmasa...
Parmaklarımda kanaması durmayan
kokundan kalma bir yalnızlık...
Sarılıp dur bana!
Yastığıma yüzünün haritasını çizdiğimi
bana kim unutturabilir?
Sana uyarlıyorum ellerimin ayasını.
Ruhumun izini sür,
gör içimdeki sızıyı.
Yeniden tarif et
durmadan yenilenen sevgimin kehanetini...
Harlıyorum ateşini anıların.
Kalbim Seni özlemeyi sırtlıyor.
Ve kirpiklerime vurarak gölgeni
Senden başka yön
Gözlerinden başka put bilmem...
Sesimi sessizliğine bağlıyorum.
Toprağım da göğüm de Sensin.
Irmaklar ki donuyor yokluğunda.
Damarlarımda tıkabasa Sen
dünyaya yüzünle bakıyorum.
Gözlerime baharlar doluyor
her şeyden kaçıp sesine sığınıyorum.
Veysel Toprak
Kayıt Tarihi : 15.5.2023 19:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
senin gülen yüzünde durmaktı
bana uçsuz bucaksız çöller kaldı
adını hatırlatan harfler
Teşekkür ederim değerli eşliğiniz için Nazan hanım.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Teşekkür ederim İbrahim bey değerli cümleleriniz için.
Sevgi ve saygılarımla
Sevgiler değerli şair.
Müthiş şiir..
Teşekkür ederim Canan hanım kıymetli yorumunuz için. Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Maşallah kalem ağlıyor elinde.
Çok güzeldi.
Kutluyorum
Teşekkür ederim Ömer bey değerli cümleleriniz için.
Sevgi ve saygılarımla
Çok şiirdi Veysel bey
Tebrik ederim
Saygı ile
Teşekkür ederim değerli yorumunuz için Yasemin hanım.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
TÜM YORUMLAR (14)