Özkan Faruk Özkara Şiirleri - Şair Özkan ...

Hayat çok tuhaf..
Ve en çokta tuhaf dediğim zamanlar bir tuhaf oluyorum
Çünkü birçok şey ifade etmeye çalışsa da
Bir şey ifade etmiyor.

Başladık yine..

PANDOMİM -2

İsmi lazım değil
Bu aralar herkesin dilinde zaten.
Anlamından habersiz tüketseler de
Sonu hep aynı biten bir masalın geçiş sancısıydı

Uyuyordum
Ve uykunun en güzel yerinde uyandım..
Bir kadının çığlıkları ve ilk gözyaşıyla hayata uyandırıldım..
Küçüktüm daha ağzımdaki ilk hece kadar mahsum bir çoçuktum..
Daha sonraları masumiyetin bittiği yerde mücadele başladı
Bilinçsiz eylemler istenmeyen sonuçlara gebe kaldı..

Bazı insanların bakacak yüzleri olmaz,o nedenle maske kullanırlar yüzsüzlüğünü saklamak için..

Bazı kadınlar, aşkı rahminde saklar.Sonra sizi ölü doğurur...

Sen aslında küçük bir su tanesiydin,bendeki de şans işde geldin rakıma karıştın..

. Aşktan ağzı yanan birinin, kalbinin s/ağır yaralı olması kaçınılmazdır...

Dostlarımla aram çok iyidir, satış sonrası bile göz göze gülebiliyorduk..Ben onların şereflerine onlar ise sırtımdaki ize…

İnan bana, giderken söylediğin kendine iyi bak cümlesi savaşta bile söylenmezdi...

Sen bilmezdin
Ben hep sana susardım.
Ve sustuğum kadar gecenin göğsüne gömerdim seni.
Şehri gözyaşı götürürdü,
Yokluğuna ağlardı sonbahar
Yine de sen bilmezdin..