Rüyadan bozma amaçsız bir savaşın orta yerinde
Seni bekliyorum
Gelme
Yüzüme sürdüğüm kokusuz bir ifade ile
Seni özlüyorum
Uyanışların cenin sureti
Kolları arasında kocaman boşlukta
Buz kesmiş parmaklar
Bazı korkular anlatılamazdı
Çarşafsız yatakların üzerinde
Ne ki hüzün
Ağır ağır sönen ateşe dönüp yüzünü
Ve korkarak büyüyen gölgeden..
Ne ki acı,
Sonu yok.
Şimdi ben
Işığı kara bir yolda
Usanmadan ilerlemekteyim
Elim yok gözüm yok
Sen yoksun
Ben diye biri yürüyüp gidiyor işte
Yüreğimin zincirlerini
Aşk ve dostluk uğruna koparan,
Zincirleri anahtarsız biriyim.
Unutulmuş bir şiirde
Yüzün tek hüzün
Ve yırtılıp ve yitip
Yüzün hep hüzün
Ötesine dokunamadığın
Çekiyor elini eteğini dağın
Dağ gibi aslına kavuşamadığında
Sönüyor volkan
Nereye kadar umut
Oraya kadar öfke
Üzerine kar yağmış bir yatak
Buz kesmişim
Sen gelmişsin sonra
Üşüyüp
Gitmişsin..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!