Yanlış bir zamanla varoluş
Hatası olmayan sahte yüzünü çevirdiğinde gölgesine
Ölüm
Görünür, kaybolur sonra.
Kucağına oturulmuş bir baba
Bir deniz daha buldum
Sevgilim
Güneşi, kuru ırmaklarımın kıyısında
Tenimi ödüllendiriyor
Boğulmak istesem
Gözleri çekip kurtaracak
Savruldu ateş
Su üzerinde durdu
Bekledi
Söndü diye üzerine basıp geçtiler
Sen yoksun
Yeniden ateş
Birazdan herşey son bulacak.. Sevgilimsin. Öyle değil böylesin! Ne anlatsam kırmızı kapaklı çöp kutumuza yakışıyor.. Sen mutfak taşlarısın. O soğuk sarsıntılarınla beni mutlandırır, sonra duvarları tekmelememe engel olursun! Birazdan herşey son bulacak..
Belki hiç bilinmeyecek, belki hiçkimse tarafından önemsenmeyecek kavramlardı. Segilimsin. Orada değil buradasın! Nasıl baksan içimi sızlatır, sonrasında kitapları yakmama engel olursun! Sen perdemin desenisin. Sevgilimsin. Belki hiç bilinmeyecek, belki hiçkimse tarafından önemsenmeyecek kavramlardı..
Sevgilimdin. Kavramlar yolnu şaşırdı. Birazan herşey son bulacak..
Boş ve ıvır zıvır dönüşümlerdi
Yaşamın zaaflarından istifade
Sokulup bir yanından
Buharlaşana dek döne döne
Sömürdüler..
Rüzgar uçup gidecek elbet
Hapsedemezsin
Geride bıraktığı harabe
Karanlık bir gölge aslında.
Yeniden birleştirilmek üzere parça parça edilen
Acının son ünlemi, ölümün başlığı.
El değmemiş bir ormanda
Kendi çabasıyla yeşillenmeye çalışan
Bir karaağaçtım ben
Yosunları bol bir denizde
Bir avuç deniz kabuğuydum
Görmesin diye hiçkimse
Bir gün gelecek gibi
Değildi..
Tadına doyamadığın şarabın
Son yudumunu özel bir an için
Beklettiğin şişesinin
Yere düşüp kırılması gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!