Özgürlük ve esaret Şiiri - Ferhat Atik

Bir sabah,
güneş ışığı yüzümde oynaşırken,
sokağımıza “zaman” girdi.
Şimdi; uzun, puslu bir yaz günüymüş gibi
anımsarım o günü.
Bugün neysem,
o gün o sokağa giren
“zaman”ın öncesindeki benim.
Oysa özgürlük,
vazgeçilmez bir sevgili gibi,
gece yatarsın ve güneşe
doğmaması için yalvarırsın.
Fakat ben;
o temmuz sabahı öğrendim,
özgürlük ve esaretin kardeşliğini...