Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Özgürlük insanın iç dünyasında mutluluk getirir. Şartı, bilgi+bilinç+gerçeklerle yaşamak+gerçekler dışı hayaller kurmamaktır.
İnsan eğer doğal gerçeklerle bütünlük kazanırsa kendi dünyasında özgürdür.
Ancak; topluma dünyaya baktığında onu üzecek çok şey vardır.
Var olan gerçekler karşısında, gücü doğrultusunda sürekli üzenleri ortadan kaldırmak için mücadele verirse mutlu olur.
Ancak, insan aceleci ve hayalcidir. Kendini üzen her şeyi birden bire yok edip herşeyin düzelmesini ister. Tabi bu da mümkün olmaz. O zaman iç dünyasında oluşan mutluluğu biter.
Ama insan, kendini bir damla olarak düşünürse ve damla olarak kurak/çorak topraklara düşerse, diğer damlalarla birlikte olmayı gücü yettiğince ister ve başarırsa, o zaman damla olarak görevini yaptığını düşünür. Fakat insan damla olma yerine yağmur olmayı ister. Düşler.. Gerçek olamaz. Olamayınca bıkar damla olmayı da bırakır ve mutsuzluğun kapısını kendisine açar.
Kendin ol.. kendin kadar ol. O zaman mutluluk senin yanındadır.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta