Yalnızlığımla yaşıyorum,
Uçan kuşlarla arkadaş oluyorum,
Sonsuz özgürlükte dost buluyorum,
Yağmur damlasında hayat buluyorum,
Güneş ışıklarında renkleniyorum,
Yıldızlarla konuşan deniz oluyorum,
Balıkları yanımda buluyorum,
Bazen sahilde kum oluyorum,
Fırtınayla birlikte uçuyorum,
Boşlukta kanat çırpıyorum,
Özgürlükte mutlu olamıyorum.
Kayıt Tarihi : 1.4.2007 13:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan eğer doğal gerçeklerle bütünlük kazanırsa kendi dünyasında özgürdür.
Ancak; topluma dünyaya baktığında onu üzecek çok şey vardır.
Var olan gerçekler karşısında, gücü doğrultusunda sürekli üzenleri ortadan kaldırmak için mücadele verirse mutlu olur.
Ancak, insan aceleci ve hayalcidir. Kendini üzen her şeyi birden bire yok edip herşeyin düzelmesini ister. Tabi bu da mümkün olmaz. O zaman iç dünyasında oluşan mutluluğu biter.
Ama insan, kendini bir damla olarak düşünürse ve damla olarak kurak/çorak topraklara düşerse, diğer damlalarla birlikte olmayı gücü yettiğince ister ve başarırsa, o zaman damla olarak görevini yaptığını düşünür. Fakat insan damla olma yerine yağmur olmayı ister. Düşler.. Gerçek olamaz. Olamayınca bıkar damla olmayı da bırakır ve mutsuzluğun kapısını kendisine açar.
Kendin ol.. kendin kadar ol. O zaman mutluluk senin yanındadır.
TÜM YORUMLAR (1)