Özgürlük Şiiri - Mehmet Atasoy

Uzaklarda, çok uzaklarda bir ışık, belli belirsiz,
Yol gösteriyor, gel diyor. Tanıdık sessiz
Yaklaşıyorum. Ayaklarım ağır mı ağır,
Koyu grilik kayboluyor, bulutlar...
Işık şimdi net ve parlak.
Kucaklıyor, çok sicak.
Sevecen.
'Neredeydin Memedim?
Ben de seni bekliyordum.'
Parolayı fısıldıyor, bugüne kadar sakladığı benden.
Dona kalıyorum, şaşırarak.
Tekrarlıyorum korkarak.
Bekliyorum heyecanım artarak,
Hatırlıyorum yılları,
Arayışımı, sabırlı,
Nihayet.
Beklediğim nağme, duyuyorum.
Gözlerim yaşlı, ağlıyorum.
Vücudumda bir titreme,
Gülücük tüm yüzümde,
işte... Özgürüm.