Özgürlük Şiiri - Ümran Tokmak

Azat ettim ruhumu sıkıştığı kafesten
Âşıkların ceminde geliverdi özgürlük
Kurtulmaya çalıştım önümdeki menfezden
Fikirlerin heminde deliverdi özgürlük

Ürkmedi hiç bir devin homurdanan sesinden
Gelmeye niyetliydi hepsinin üstesinden
Yakalayıp tabuyu o kalın ensesinden
Gözlüklerin camında siliverdi özgürlük

Sarp kayalarda açan en nadide çiçekti
Kaf dağı kadar hayal Güneş kadar gerçekti
Değerler yargısında her zaman başı çekti
Umutların zumunda gülüverdi özgürlük

Henüz yazma yetisi edinmemişken kalem
'İradende özgürsün' diye buyruldu kelam
Daha anne karnına düştüğünde vesselam
Adresini kanında buluverdi özgürlük

Düşünürler âlimler ona methiye dizdi
Edipler ona yazdı çizerler onu çizdi
Eşrefi-mahlukatı onurlandıran histi
Konuşulan zeminde oluverdi özgürlük

Çekiverdik hepimiz kolundan bacağından
Bebeler ürker oldu ananın kucağından
Güvensizlik sarkınca evlerin saçağından
İtimadın gümünde ölüverdi özgürlük

Hakkı helak etmeye kalkışınca haksızlar
'Hakka tapan milletim' yaralanır hak sızlar
'Akan sular durur'da durmuyor akıl/sızlar
Öfkelerin geminde eli verdi özgürlük

Gerildikçe gerildi bu kırılgan fay hattı
Günümü bereledi yıllara ziyan kattı
Kimileri az buldu kimileri abarttı
Heyecanlı konumda kalıverdi özgürlük