Kalbim kafesinden kurtuldu.
İçim üzüntünden buruktu.
Meğer seni sevmek esaretmiş.
Oh,özgürlük ne kadar güzelmiş.
Derdim dertlerden büyüktü.
Ufukta uçan kuşlar gözüktü.
Değer her şeye özgürüm.
Hürüm,beni üzenlere küsüm.
Sanki evrenin düzeni bozuldu.
Sevenler birbirini unuttu.
Eğer sana olmasaydı sözüm.
Ben çoktan şimdi özgürdüm.
Senden vazgeçmek zor oldu.
Hayat benden sanki koptu.
Eğer sende olmasaydı gönlüm.
Ben çoktan şimdi özgürdüm.
Kayıt Tarihi : 3.8.2008 21:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir aşığın birbirini tutmayan sözleri çünkü kara sevdaya tutulmuş
![Hakan Özüçelenk](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/03/ozgurluk-248.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!