Saldım tüm güvercinleri,
Kapadım her kapıyı,
Sobamda yaktım bildiğim her şeyi.
Bana bir gökyüzü kaldı,
Onu da pencereme hapsettim.
Dayadım sırtımı duvarlara,
Nem tutmuş ama gam tutmamış.
İlk kaçan bir yağmur tanesi,
Tutunmuş pencereme,
Paslı bir korkuluk demirine.
Kayıt Tarihi : 11.1.2022 13:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ahmet Soylu, 11 Ocak 2022, Oslo, Norveç
![Ahmet Soylu 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/11/ozgurluk-243.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!