Özgürlük 2 Şiiri - Leyla Aslandogan

Beynimin zincirlerini kirmak,
Imkänsizi zorlamak bazen,
Ve bundan tarifsiz bir zevk almaktir bazen.

Duygularimin hapsoldugu bu zincirler varya,
Ah o kahrolasi.
Kim ördü onlari, ben mi?

Öfkenin biriktigi noktada,
Bir ciglik atmayi öyle istersiniz ki,
Birakmaz bu zincirler

Edep vardir, terbiye vardir,
E mürekkepte yalamissinizdir az cok,
Karsinizdakinin seviyesine düsmemelisinizdir.

Kapkaranlikken beynimin zindanlari,
Kosup bir pencere acmak isterim,
Aydinlik dolsun diye iceri.
Yoook olmaz!
Bu sen degilsin ki,
Birak karanlik kalsin der bir ses.
Birak.
Aydinliktan korkutur beni kahrolasi,

Ben isigim, ben özgürlük elcisiyim,
Peki kim ördü bu zincirleri ben mi?
Özgürlük bu zincirleri ellerin kanaya kanaya kirmaktir.
Ölmek pahasina,
Ya da tüm degerlerini kaybetmek.

Kirmaktir tüm karanlik zincirleri,
Bir daha örülmemecesine.
Yani;
duygulari serbest birakmaktir.
Yani;
Tamamen kendin olmaktir.

(2008)