Özgürlük Şiiri - Mehmet Akif Han

Özgürlük

Her sabah
Gözlerimin
Gün ışığıyla
İlk kucaklaştığı an
Sen düşersin aklıma
Serçeler seni türküler
_Martı çığlıkları beni_
Saksıdaki fulyada senin kokun
Gökteki uçurtma seni danseder
baştan çıkaran
davetkar

Senin selamındır
ak kağıtta
radyo haberlerinde
gazete fotoğrafında
Seni taşır gözlerinde
Çift camların ötesinde yoldaş yüzleri
hele de tebessümleri...

Voltada yürürüm seni
Nefes nefese
bitimsiz
Yürürüm bir o yana
bir bu yana...

Yürürüm
Çiçek açar seftali bahçeleri
Ülkem
lohusada kadın
yorgun
mutlu
bahtiyar....

Yürürüm
Başlarında çiçekten taçlar
Yüreğimden akarak
Taksim’e çıkar
İşçi çocuklar
Akar zafer alayları
Akar partizanlar
Biter hasretler
Ve tabiatın
En güzel
En narin çiçeğidir
Partizan gelinliğiyle yar
Yürürüm
Yürürüm.....
Düşmanca kapanır demir kapılar
Yeniktirler......

Akşamın esintisi
Senin narin ellerindir
dolanır saçlarıma
Her gece
duyarım
yıldızlardan seslenişini
Hele bazen
Şaraba kesmişse gece
Ay cırılçıplaksa
Ağlıyorsa
Efkar yağar ranzama

Demli cayımda seni içerim
yudum
yudum
Seni soluklarım
peşi sıra yakılan cıgaralarda
Her gece
Seninle dalarım düşlere
Sensiz
Ne ekmeğin tadı var
Ne hasretin tuzu
Sensiz
Düşler dahi
Güzel değiller

Yapışıp dudaklarına
İçemedim seni kana kana
Kaç zamandır hasretim
Kaç zamandır
Yüreğimdeki topraklar
alev alev yanmakta
İki adım ötemdesin
Sıkıca sarılamam
İki adımlık arada
Bin bekçi görev yapar
İşler tunç yasalar

Düşünü kurarım
Başım dizlerinde
gökyüzünü seyre kalmanın
Çağıldarsın içimde
bereketli nehirlerce
Tadın dolaşır damarlarımda
Eyy özgürlük
Aşıkım sana
Esirinim...