Özgürlüğün Sesi Şiiri - İbrahim Kilik

Ben, bir daracık pencereden,
Bulutları gözlerken.
Turnalar geçiyor gökyüzünden, yüreğimden sen.
Sonra, ellerin iniyor sularıma turnaların gözlerinden…
Aklıma bir zamanlar demlediğin çay düşüyor.
Üşüyor ellerim, hasretin nefesiden.

Heybem,
Tamtakır, azıksızım.
Sızım sana dair, yalnızım.
Bir karanfil büyütürüm yüreğimde,
Sen gizlisin renginde.
Bilirim,
Adın yazılı turna teleklerinde eremem.
Her şeyimi veririm, suyumu ekmeğimi;
Bir seni veremem.
Bir girizgâh bulsam gözlerinden yüreğine,
Başka şey istemem.

Bulutlar, kanatsız uçarlar.
Kuşlar, bulutların arkadaşı.
Benim yüreğimde bulutlarda asılı.
Hasılı, sen, turnalar bir de bulutlar.
Kanadı kırık gönlümde umutlar.
Gönlüm enginden engin deryelar kadar.
Pencere dar, zaman ona keza.
Faraza bir gün çıkıp gelsen.
Özgürlüğün sesi olurdun sen...