Özgürlüğüm Şiiri - Kiraz Koca

İnatçıydı yüreğim, kanadı kırık çalıkuşuydu,
Özgürlüğümü istedim sadece,
İçimde bir savaş, kor bir ateş deminde.

Barış istedim,
Çiçeklerim güzel kokmuyordu
İçim savaş kusuyordu.
Boğuldum, ölüm benden yanaydı.
Çıplak kaldım ama utanmadım.
Yorgun bir masumun yürüyüşüyle koştum hep,
Adım çıkmıştı bir kere.
Düşmandım kendime.

Kaçtım hep, hep kaçtım,
Ruhumun en kuytu köşesine sıkıştım,
Öte zamandaydım, rotamı da şaşırdım.
Kelimelerimi de kaybettim,
“Düşüm” kalmadı, bir de “hayalim”.
“Umutlarım” da.

Bir “özgürlüğüm” vardı,
Bende bir tek o kaldı.

Bir rüzgarın uğultusuydu belki,
Ya da bir yaprağın usulca yere düşmesi.
Ya da beyazdı özgürlüğüm ya da mavi.
Belki benim dünyamdı hiç yaşamadığım.

Hayattı su gibi akan,
Ölümün rengi şafaktı,
Benden özgürlüğümü aldı.
Tarifini yapmam imkansızdı,
Bir martının beyaz kanatlarında kaldı.